We wcześniejszej publikacji opisaliśmy nachodzące zmiany w zakresie automatycznej wymiany informacji podatkowej, które począwszy od roku 2018 wymuszą na bankach ujawnianie wszelkich danych o zagranicznych rachunkach bankowych polskich rezydentów i ich spółek. Na podstawie prowadzonych rozmów z klientami sporządziliśmy listę najczęściej pojawiających się pytań do których dołączamy nasze odpowiedzi.
Porozumienie o automatycznej wymianie informacji podatkowej diametralnie zmienia prywatną i korporacyjną bankowość. Wszelkie legendy o tajemnicy bankowej zostają zniesione, gdyż kraje-sygnatariusze otrzymają pełny dostęp do informacji o rachunkach – zarówno tych prywatnych jak i kontrolowanych przez podatnika rachunków korporacyjnych.
Austria, Luksemburg, Liechtenstein, Szwajcaria – to między innymi te kraje na mocy porozumienia wymienią informacje z polskimi organami skarbowymi porzucając ostatecznie prywatność i ochronę danych wrażliwych co było główną domeną ich bankowości. Czym dokładnie jest automatyczna wymiana informacji finansowej przedstawiamy w serii Q&A.
Czym jest automatyczna wymiana informacji podatkowej?
Automatyczna wymiana informacji podatkowej [CRS – ang. Common Reporting Standard] to standard automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania, który nakłada obowiązek zgłaszania i gromadzenia informacji na instytucje finansowe na całym świecie. Automatyczna wymiana informacji podatkowej ma w celu ochronę integralności systemów podatkowych oraz walkę z unikaniem opodatkowania.
Kogo dotyka automatyczna wymiana informacji podatkowej?
Celem automatycznej wymiany informacji podatkowej jest ustalenie rezydencji podatkowej klientów instytucji finansowych. Zgodnie z wymogami automatycznej wymiany informacji podatkowej, instytucje finansowe mają obowiązek wskazania klientów, którzy są rezydentami podatkowymi w kraju innym niż ten, w którym prowadzone są ich rachunki bankowe. Informacje te muszą następnie zostać przekazane lokalnym organom podatkowym.
Dlaczego banki pytają o kraj rezydencji podatkowej?
Zgodnie z automatyczną wymianą informacji podatkowej, lokalne organy podatkowe wymagają od instytucji finansowych aby zbierały, a następnie raportowały informacje dotyczące statusu podatkowego swoich klientów.
Jeśli klient będzie otwierał nowy rachunek bankowy, produkt finansowy lub dokona jakiejkolwiek zmiany swoich danych, może zostać poproszony przez instytucję bankową o dostarczenie dodatkowych informacji. Zgodnie z wymogami automatycznej wymiany informacji podatkowej, instytucję finansowe są zobowiązane uzyskiwać takie dane od swoich klientów.
Czy jest to praktyka stosowana przez wszystkie instytucje finansowe?
Wszystkie instytucje finansowe w państwach uczestniczących w procedurze automatycznej wymianie informacji podatkowej mają obowiązek postępowania zgodnie z wymogami automatycznej wymianie informacji podatkowej. Lista krajów, które podpisały porozumienie znajduje się tutaj.
Jakie informacje Klient jest zobowiązany dostarczyć do instytucji finansowej?
W związku z wymogami automatycznej wymianie informacji podatkowej, bank poprosi o dostarczenie poniższych informacji:
Imię i nazwisko
Adres
Miejsce urodzenia
Data urodzenia
Kraj (e) rezydencji podatkowej
Numer identyfikacji podatkowej
Kraj rejestracji (dotyczy podmiotów)
Rodzaj Podmiotu (dotyczy podmiotów)
Rodzaj Osoby Kontrolującej (dotyczy tylko niektórych typów podmiotów)
Rezydencja podatkowa a automatyczna wymiana informacji podatkowej
Określenie kraju rezydencji podatkowej jest uzależnione od prawodawstwa lokalnego kraju. W Polsce rezydencja podatkowa została opisana w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym to jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Różnice pomiędzy automatyczną wymianą informacji podatkowej (CRS) a FACTA
Automatyczna wymiana informacji podatkowej (CRS) i FATCA stanowią dwie odrębne regulacje. FATCA (ang. Foreign Account Tax Compliance Act, FATCA) jest regulacją amerykańska, zaś automatyczna wymiana informacji podatkowej (CRS) jest regulacją wynikającą z porozumienia OECD, którego sygnatariuszami nie są Stany Zjednoczone.
FATCA jest aktem prawa amerykańskiego, na podstawie którego instytucje finansowe zobowiązane są do identyfikacji tzw. US Persons oraz przesyłania wymaganych informacji zgodnie z przepisami FATCA, w oparciu o obywatelstwo. Automatyczna wymiana informacji podatkowej wymaga natomiast, aby instytucje finansowe identyfikowały rezydencję podatkową klientów oraz przekazywały informacje o tych klientach, których rezydencja podatkowa znajduje się w innym kraju niż ten, w którym prowadzone są ich rachunki.
Jakie informacje zostaną przekazane do lokalnych organów podatkowych?
Do lokalnych organów podatkowych zostaną przekazane dane dostarczone przez klienta na formularzach: Oświadczenie CRS dla Podmiotów (ang. Entities) oraz Oświadczenie CRS dla Osób Kontrolujących (ang. Controlling Person), a także informacje o rachunkach i produktach klienta, włączając w to:
saldo rachunku lub wartość
łączną kwotę wpłaconych odsetek lub płatności.
CRS i CFC - oręża organów kontroli skarbowej
Porozumienej wymianie informacji finie OECD o automatycznansowej wraz z przepisami o zagranicznych spółkach kontrolowanych (przepisy o CFC) tworzą uzupełniający się mechanizm walki organów skarbowych ze swobodą prowadzenia biznesu. Twarde uszczelnianie systemu, a wręcz likwidacja wolnego i nieskrępowanego przepływu kapitału prowadzi do nadużyć i powiększania się szarej strefy. W obliczu tych zmian zagadnienie planowania podatkowego musi objąć swoim zakresem również planowanie bankowości indywidualnej i korporacyjnej klienta.
Nota prawna
Od 1 stycznia 2019 r. zgodnie z przepisami art. 119a par. 1 Ordynacji podatkowej, czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny.
Rozwiązania prawne należy każdorazowo dostosowywać do indywidualnych potrzeb biznesowych, tak aby nie narazić się na zarzut działania sztucznego, sprzecznego w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej.
office@kancelariajablonscy.pl
+22 299 45 65