Co do zasady, spółka będąca rezydentem holenderskim podlega CIT od swoich światowych dochodów. Jednakże niektóre dochody mogą być zwolnione lub wyłączone z podstawy opodatkowania. Podmioty niebędące rezydentami mają jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w odniesieniu do dochodów ze źródeł holenderskich.

Podstawowa stawka podatku dochodowego od osób prawnych (CIT)

Podstawowa stawka podatku CIT wynosi obecnie 25 procent. Istnieją dwa przedziały dochodów podlegających opodatkowaniu. Niższa stawka 15 procent (16,5 procent w 2020 roku) obowiązuje w pierwszym przedziale dochodowym. Ten przedział został rozszerzony i obejmuje dochód podlegający opodatkowaniu do 245 000 euro (200 000 euro w 2020 roku). Stawka podstawowa ma zastosowanie do nadwyżki dochodu podlegającego opodatkowaniu. Pierwszy przedział zostanie rozszerzony w 2022 r. do dochodu podlegającego opodatkowaniu w wysokości do 395 000 euro.

W Holandii siedziba przedsiębiorstwa jest określana na podstawie faktów i okoliczności dotyczących każdego przedsiębiorstwa. Zarządzanie i kontrola są ważnymi czynnikami w tym względzie. Spółki utworzone na mocy prawa holenderskiego są uważane za rezydentów Holandii (chociaż nie w odniesieniu do niektórych przepisów, takich jak zwolnienie z udziału i jedność podatkowa).

Przepisy dotyczące zwalczania nadużyć

Holenderska ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa o podatku u źródła od dywidend zawierają kilka przepisów zapobiegających nadużyciom, które mają na celu przeciwdziałanie sztucznym ustaleniom. W tych przypadkach podatnik może udowodnić, że umowa nie jest sztuczna, jeśli spełnia pewne istotne wymogi merytoryczne zgodnie z orzecznictwem ETS (duńskie sprawy dotyczące własności beneficjalnej), te wymogi merytoryczne służą jako wskazówka, że umowa nie jest sztuczna. Pozostawia to miejsce na inne fakty i okoliczności, które mogą odegrać rolę w określeniu, czy doszło do nadużycia, czy też nie. Podobne regulacje znajdują się w ustawie o warunkowym opodatkowaniu źródeł (wprowadzonej w 2021 r.).